Από τα μάτια μου ένα δάκρυ σιγοπέφτει
απόψε σύννεφα σκεπάσαν την ψυχή
και μια ρυτιδα βλέπω μέσα στον καθρέφτη,
μου έχεις φύγει κι είμαι μόνος στη ζωή.

Η βραδιά πώς θα περάσει,
πώς αργεί να ξημερώσει
κι η καρδιά πώς να ξεχάσει
την αγάπη μας την τόση.

Κάποια παλιά φωτογραφία σου κοιταζω
μέσα στην τος η μου τη μαύρη μοναξιά,
φέρνω στο νου το παρελθόν κι αναστεναζω
και το ρολόι έχω μόνη συντροφιά.

Η βραδιά πώς θα περάσει,
πώς αργεί να ξημερώσει
κι η καρδιά πώς να ξεχάσει
την αγάπη μας την τόση.