Κάθε βραδιά σε μια τέντα
πλάι στο Νείλο
μια φελάχα ξενυχτάει
ως την αυγή.

Για τον χαμένο έρωτα της
σαν το φύλλο
τρέμει η καρδιά της
μες στης νύχτας τη σιγή.

Μαρινουλάρ,
λουλούδι της ερήμου
χωρίς χαρά,
χωρίς γλυκά φιλιά.

Μαρινουλάρ,
λουλούδι της ερήμου
στις χουρμαδιές
τον πόνο σου θα λες.