Μέσ’ στην καρδιά μου βρίσκεσαι,
στα σπλάχνα μου κοιμάσαι, αχ μικρούλα μου,
φίλα με κι ας πεθάνω, νησιωτοπούλα μου.
Κι εκεί θα σ’ έχω, μάτια μου,
ώσπου να ζεις και να `σαι, αχ θα τρελαθώ,
μικρή νησιωτοπούλα για σένα ξενυχτώ.

Μέσ’ στα Πετρωτά, πέρδικα καλαηδά.

Να `ταν το στήθος σου γιαλός,
το ντέρτι του με λιώνει, πως να γιατρευτώ,
να πέσω μέσα, να πνιγώ
κι ας έχω `γώ το κρίμα, αχ πλανεύτρα μου,
για σένα θα πεθάνω, καρδιοκλέφτρα μου.

Μέσα στ’ Αϊβαλί, πέρδικα καλαηδεί.

Το φεγγαράκι ρώτησε,
τ’ αστέρια να σου πούνε, αχ μικρούλα μου,
φίλα με κι ας πεθάνω, νησιωτοπούλα μου.
Πως τρέχουνε τα μάτια μου,
όταν σε θυμηθούνε, αχ θα τρελαθώ,
μικρή νησιωτοπούλα, για σένα ξενυχτώ.

Μέσα στην αυλή, πέρδικα καλαηδεί.