Διαβαίνω από την πόρτα σου
κι από τη γειτονιά σου,
ν’ ακούσω την κουβέντα σου
και τη γλυκιά λαλιά σου.

Και μια βραδιά σου ζήτησα,
να πιω κρύο νεράκι
κι αντίς νερό με πότισες
το πιο πικρό φαρμάκι.

Κι από τα `κείνη τη βραδιά
χέρια και πόδια τρέμω,
φαίνεται πως με μάγεψες,
για τούτο το παθαίνω.

Θέλω να γιάνω, δεν μπορώ
όλα τα έχω κάνει,
δεν άφησα παράκληση
δεν άφησα βοτάνι.

Όλα τ’ αηδόνια την αυγή
για σε που κελαηδούνε,
ρώτα τι έχω στην καρδιά
κι εκείνα θα σου πούνε.

Ζαχαροζυμωμένη μου
και λαμπαδοχυτή μου,
άφησε τη μανούλα σου,
να γίνεις πια δική μου.