Το παράπονο που με πνίγει θα το πω,
δεν μ’ αγάπησες όσο εγώ σε αγαπώ.
Με την απονιά θα μου φθείρεις την ζωή,
αχ απ’ το δάκρυ μου χάνω την αναπνοή.

Βασανίζομαι κάθε ώρα και στιγμή,
με κατάντησες ένα άψυχο κορμί.

Στα καλύτερα χρόνια μου με τυραννάς
πόσο σε πονώ, μα εσύ δε με πονάς.
Κοίτα άλλαξε την σκληρή σου τακτική
αχ γιατί μου κάνεις την ζωή μαρτυρική.

Βασανίζομαι κάθε ώρα και στιγμή,
με κατάντησες ένα άψυχο κορμί.