Ολόγιομο προβάλει απ’ το βουνό
Μονάχη εγώ
Βασίλισσα της κορυφής
Και χώρια εμείς

Κι αυτό το μπλε του φεγγαριού
Κι εμένα βάφει
Και ασημίζει τα νησιά
Ως την Ανάφη

Βουρκώνω μπρός στην ομορφιά
Δάκρυα χαράς
Δεν έχω να τη μοιραστώ
Δε μου ανήκει ο Βασιλιάς

Πανσέληνος των Χριστουγέννων
Γλυκιά σα να `ταν καλοκαίρι
Πως δε θα `ρθεις ούτε κι απόψε
σιγοψιθύρισε ένα αστέρι.