Η θάλασσα μου έδειξε το δρόμο, με πέταξε σ’ ένα μικρό νησάκι σ’ έναν όρμο

Τα σύννεφα περάσματα μου ανοίξαν, και μια βροχή να ξεπλυθώ επάνω μου ρίξαν.

Σ’ ωκεανό βούτηξα τ’ όνομα μου, βαφτίστηκα στα μέτρα του κι έχασα τη σειρά μου

Πάνω σε βράχο φύτεψα μικρό λουλούδι, μα πριν το κύμα το χαρεί μου χάρισε τραγούδι.

Μίλα σιγά κι αθόρυβα περπάτα, είναι μικρή μα τόσο όμορφη της γης η στράτα

Το είδα με τα μάτια μου ένα βράδυ, είχε φωτίσει ο ουρανός μα είχε βαθύ σκοτάδι.

Ινδιάνους βρήκα να μιλήσω στο Ελ Πάσο, μα βρήκα φρονιμότερο μπροστά τους να σωπάσω

Το σούρουπο έφτασα σε μια φτωχή φαβέλα, θα `χει η καρδιά μου να θυμάται μια όμορφη κοπέλα.

Ουρανοξύστες τους σκαρφάλωσα για λίγο, είδα τη γη απ’ τα μακρινά και βάλθηκα να φύγω

Είπα να λύσω απ’ το λαιμό μου αυτό τον κόμπο, μα γλίστρησε σα βρέθηκα στου Μεξικού τον κόλπο.

Μίλα σιγά κι αθόρυβα περπάτα, είναι μικρή μα τόσο όμορφη της γης η στράτα

Το είδα με τα μάτια μου ένα βράδυ, είχε φωτίσει ο ουρανός μα είχε βαθύ σκοτάδι.