Είναι μέρες που φοβάμαι και τα βράδια δεν κοιμάμαι

Να μην τύχει κάποιο όνειρο και δω

Άλλες πάλι περιμένω να περάσει κάποιο τρένο

Να με βγάλει σ’ άλλο τόπο μακρινό

Είναι νύχτες που είναι μαύρες, ξετρυπώνουνε σα σαύρες

Και σου παίρνουν την ψυχή και το μυαλό

Κι όλο λέω παραμύθια, πιάνω τη ζωή απ’ τα νύχια

Τη ματώνω και πονώ


Πόσες τρέλες μια άλλης ζωής νοστάλγησα

Ήμουν πάντοτε στην ώρα μου μα άργησα

Πόσες νύχτες με το φέγγαρο ξαγρύπνησα

Είχα πει θα σηκωθώ νωρίς κι όμως δεν ξύπνησα

Έρχονται στιγμές που βράζω, κι όλο χρώματα αλλάζω

Το τηλέφωνο χτυπάει σαν τρελό

Απ’ τους φίλους μου τραβιέμαι, το θεό τον καταριέμαι

Και βουλιάζω μέσα στον Τιτανικό

Να σωθώ ψάχνω σανίδες στων βιβλίων τις σελίδες

Που με κόβουν και με ρίχνουν στο βυθό

Μα σκαρφίζομαι στιχάκια και τα φτιάχνω τραγουδάκια

Που σα βάρκες με τραβάνε στο γιαλό

Πόσες τρέλες μια άλλης ζωής νοστάλγησα

Ήμουν πάντοτε στην ώρα μου μα άργησα

Πόσες νύχτες με το φέγγαρο ξαγρύπνησα

Είχα πει θα σηκωθώ νωρίς κι όμως δεν ξύπνησα