Ένα πεζό ταξίδι αυθημερόν
με ράδιο στην διαπασών
Θα κάνεις στον «Γρηγόρη» την ίδια πάντα στάση
Φρέσκο κρουασάν, ζεστός καφές
Φορτηγατζήδες, μετανάστες, πωλητές
ίδιο είναι πάντα το κοινό στις Εθνικές
Ποιος θα προφτάσει;

Προκάτ στα Μέγαρα πουλάνε εκκλησιές
Για γρήγορες μετάνοιες, και φασόν προσευχές
θανάτων σημαδούρες για τις άκρες της ασφάλτου
Που θα ξορκίζουν το άγγιγμά Του
Αφήστε με να ντεραπάρω στην στροφή
Μη μου θυμίζετε ποιος χάθηκε εκεί
Για μένα πέφτει αυτή η βροχή
Και την γουστάρω

Και αυτή η κοπέλα στα διόδια προσπαθεί
Έχει υποχρέωση να είναι γελαστή
Ποια καλησπέρα να της βγει με τόση ακινησία;
Ολοι να φεύγουνε κι αυτή να μένει εκεί
Στην Εθνική, και στην επίγεια Αχερουσία
Είναι νεκρή και δεν το ξέρει ούτε αυτή

Γκρίζος και γυάλινος ο Ισθμός
Και οι λιγοστοί τουρίστες κρεμασμένοι σαν τσαμπιά
Με τις κοπέλες αγκαλιά
φωτογραφίζονται στο χάος
Μοιάζει αριστούργημα να πέσω στο κενό
Θα αιωρούμαι σαν της χήνας το φτερό
Μα θέλει θάρρος

Και εκεί που μοιάζει αδιέξοδη η οδός
Και προς τα πίσω πάλι πας αντί για μπρος
Μια πινακίδα γράφει «Προσοχή!
Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί
μια μέρα ίδια, είναι μια μέρα θλιβερή
αυτή η ρουτίνα σου σκοτώνει τη ζωή »

Πάρε το δρόμο που δεν λέει που οδηγεί
Κι αν τώρα ξένη μοιάζει πια η διαδρομή
Καινούργιος ήλιος θα ναι πίσω απ’ την στροφή .