Πήρε να βρέχει Κυριακή πρωί στην πόλη
έχει ησυχία δεν εξύπνησε κανείς
σαν ψαλμωδία οι ψιχάλες στο μπαλκόνι
κι ήρθες στην σκέψη μου με την βροχή εσύ.

Ρίχνει μια ήσυχη ψιλή βροχούλα
πίσω απ’ το τζάμι σαν παιδάκι την κοιτώ
διώχνει την σκόνη και ποτίζει τα λουλούδια
κι έφτασες σύννεφο που έφερε νερό.

Της Κυριακής τα πρωινά σ’ αναζητάω
σαν τον καφέ μου σαν τραγούδια που αγαπώ
γύρω απο εσένανε τις σκέψεις μου γυρνάω
κι ας λείπεις χρόνια, πάντα σε αναζητώ.