Λέξη πιο πριν που λάτρευε τη λέξη,
έρωτας μ’ εναν έρωτα αγκαλιά
φλόγα πιο πριν που γύρευε τη φλόγα,
φωτιά που διαπερνούσε τη φωτια.

Στάχτη μετά που σμίγει με τη στάχτη,
κάρβουνο μ'άλλο κάρβουνο μαζί,
καπνός που τον καπνό περιτυλίγει,
σιωπή που ενατενίζει τη σιωπή.

Να σε θρηνήσω κάποτε ορκίστικα,
με λέξεις ζωντανή να σε κρατήσω
τις λέξεις δένοντας βαθύτερα απελπίστηκα.
Ο θάνατός σου ακλόνητος κρατά το ίσο.

Στις λέξεις η ζωή μου όλη πέρασε,
γι΄αυτό και πιο βαριά η βαρια σιωπή μου.
Αυτό που χάθηκε, αλίμονο, δε γέρασε
και νεο πάντα με οδηγεί στην τελευτή μου.

Μέσα στο άδειο πράξε και στο τίποτα,
γίνε κορμί για την ψυχή του Απόλυτου,
βαριά κληρονομιά σου τα ανείπωτα,
σώμα για το σπαθί και για το βόλι Του.

Τα μυστικά που μυστικά μετάλαβες,
όλα τα ταπεινά και θεοφίλητα,
την ώρα αυτή που μ’ έφοδο κατάλαβες
σμίγουν τα σιωπηλά με τα αμίλητα.