Λες και είμαι μια εικόνα
στο σπασμένο σου καθρέφτη
λες και είμαι μια σταγόνα
από τη βροχή που πέφτει.

Λες και είμαι ένα δάκρυ
στους ωκεανούς της λύπης
μα εγώ, μα εγώ σε αγαπάω
και αφάνταστα μου λείπεις.

Λες, λες και ήμουνα τραγούδι
που έχει σβήσει απ’ το μυαλό σου
και που το έχεις πλέον βγάλει
απ’ το ρεπερτόριό σου.

Λες και είμαι μια βιτρίνα
που εμπόρευμα δεν έχει
λες και είμαι μια ανάσα
από τη ζωή που τρέχει.

Λες και είμαι το τασάκι
που τη στάχτη σου αφήνεις
μα εγώ, εγώ θα σ’ αγαπάω
όσο πόνο και αν μου δίνεις.

Λες, λες και ήμουνα τραγούδι
που έχει σβήσει απ’ το μυαλό σου
και που το έχεις πλέον βγάλει
απ’ το ρεπερτόριό σου.