Όλου του κόαμου τα καλά
άμα τα πάρω αγκαλιά,
άμα τα πάρω αγκαλιά, ,
θα φτιάξω πάλι εσένα,
να υπάρχεις για άλλη μια φορά,
χείλη μου φιλημένα.

Κι άμα σε φτιάξω ζωγραφιά,
θα `σαι μια μόνη πινελιά,
χρώμα απάνω στ’ άσπρο
κι αν παραμύθι θα μου βγεις,
θα ξέρεις όρθιος να σταθείς
στο μαγικό σου κάστρο.

Κι άμα σε φτιάξω μουσική,
θ’ ακούγεσαι πέρα από `κεί,
θ’ ακούγεσαι πέρα από `κεί
που φτάνουν οι ανθρώποι,
πάντρεμμα ανάσα και γιορτή,
Ασία μου κι Ευρώπη.

Κι άμα σε φτιάξω ζωγραφιά,
θα `σαι μια μόνη πινελιά,
χρώμα απάνω στ’ άσπρο
κι αν παραμύθι θα μου βγεις,
θα ξέρεις όρθιος να σταθείς
στο μαγικό σου κάστρο.

Στο μαγικό σου κάστρο,
στο μαγικό σου κάστρο.