Ξημερώνει κι άλλη μέρα
τα παράθυρα κλειστά
το φως της μέρας με τρομάζει
που σε παίρνει μακριά.

Έφυγε η νύχτα η πλανεύτρα
που σε κράταγα κι εγώ
ίσως τα μάτια μου αν κλείσω
έρθεις πάλι από εδώ.

Γιατί είχες πει το σ’ αγαπώ, αφού αλλάζουν
εύκολα οι γνώμες και οι αγάπες σε τρομάζουν.
Εγώ θα ζω με την πνοή απ’ το φιλί σου
τα πάντα θα `δινα για `μουνα μαζί σου.

Αν σε κούρασα λυπάμαι
όμως κάτι με νικά
κάτι που δεν το έχεις νιώσει
στη ζωή στο τελικά.

Να σε βλέπω έχω ανάγκη
έστω δήθεν φιλικά
και ο αέρας να μου φέρνει
το άρωμα σου στα κλεφτά.

Γιατί είχες πει το σ’ αγαπώ, αφού αλλάζουν
εύκολα οι γνώμες και οι αγάπες σε τρομάζουν.
Εγώ θα ζω με την πνοή απ’ το φιλί σου
τα πάντα θα `δινα για `μουνα μαζί σου.