Mαρινιωτού, μαείρεψε, τζι Ασωματού μου, στρώσε,
τζι εσούνι Καρματζιθκιανού,
τζι εσούνι, Κορματζιθκιανού, έναν φιλίν μου δώσε.

Ον τζι έλα να πάμεν, πούλλα μου,
ψιντρή σιταροπούλλα μου.
Μαρινιωτού, μαείρεψε, τζι Ασωματού μου, στρώσε
τζι εσού, Κορματζιθκιάνισσα, έλα τζιαί καρτερώ σε.

Ον, τζι έλα να πάμεν, πού είσαι,
τζιαί το λαμπρόν μου’ σου είσαι.

Τζι αν θεννά πάης, πήγαινε τζιαί στην καλήν σου ώραν,
στον δρόμον σου, που περπατείς, τραντάφυλλα τζιαί φκιόρα,
πον’ αληθινά, Κατίνα μου, τραντάφυλλα τζιαί φκιόρα.

Αχ, μανούλλα μου, μανούλλα μου
πονώ την τζεφαλούλλαν μου.
Τα όρη της Καραμανιάς, τα όρη των Ελλήνων,
τζι εψές ήμουν στ΄αγκάλια σου και πόψε που να μείνω.

Ον, τζι έλα να πάμεν εις στο Φλούδι,
μαρωνίτικον λουλούδι.
Ε, τζι Αγιά Μαρίνα του κρεμμού,
π΄αππέσσω στο μετόσσιν,
έ, άρκησα να΄ρτω να σε δω,
μα η ξενιδκειά μου το ΄σσει.