Τα όνειρα που κάνουμε είναι από ζυμάρι.
Ζεσταίνονται στα χέρια μας η μοίρα πριν τα πάρει.
Φτιάξε μια φάτσα να γελά, ένα μικρό σπιτάκι,
μία κυψέλη χρυσαφί, γίνε το μελισσάκι.

Πλάθω-πλάθω ονειράκια, με τα δυο μου τα χεράκια,
με ελπίδες τα γεμίζω, να μπορώ να συνεχίζω.
Πλάθω-πλάθω ονειράκια, με τα δυο μου τα χεράκια.
Πλάθω-πλάθω και φουρνίζω κι αν τα κάψω, ξαναρχίζω.

Τα όνειρα που κάνουμε είναι σα λουκουμάδες,
πασπαλισμένα με μαμά και λαίμαργους μπαμπάδες.
Τα τρώμε το πρωί ζεστά πριν βγούμε απ’ το στρώμα
και είναι πάντα τραγανά σαν ζάχαρη στο στόμα.