Οι πιο γλυκιές μου αναμνήσεις
οι πιο γλυκιές μου αναμνήσεις
πεθαίνουν δίχως λόγο

Και περιμένω να γυρίσεις
απ’ το ταξίδι που έχεις φύγει
Βαθιά μέσα στο χρόνο

Κι όμως ασπρίσαν τα μαλλιά μου
Κι αν έρθεις κάποτε κοντά μου χειρότερα θα είναι
γι’ αυτό φύγε μακριά άνεμος γίνε

Τις πιο μεγάλες μου αμαρτίες
Τις πιο μεγάλες μου αμαρτίες
και πάλι τις πληρώνω

Και έχει γίνει η ζωή μου
αγώνας για το αύριο
αγώνας με το χρόνο

Κοίτα ασπρίσαν τα μαλλιά μου
Κι αν θες να `ρθεις ξανά κοντά μου χειρότερα θα είναι
Γι’ αυτό φύγε μακριά κι άνεμος γίνε

Όμως δεν άκουσες κανέναν
όμως δεν άκουσες κανέναν
και πίσω έχεις έρθει

Περίμενες να βρεις λιακάδες
ήλιο πολύ και ξαστεριά
συνέχεια όμως βρέχει

Κι εγώ που ήθελα να φύγω
το όνειρό μου ήταν αυτό μα αφού άλλον δεν έχω
μάλλον θα μείνω εδώ να σε προσέχω.