Κούνα μου αφέντη το `να πόδι πάνω απ’ τ’ άλλο
να σηκωθώ να πάω πιο κάτω μπας και βρω την αλήθεια
Κούνα μου αφέντη ένα χέρι, σα να μου φαίνεται είδα κάποιον
θαρρώ μοιάζει με φίλο, να γνέψω μια καληνύχτα

Με κουμαντάρεις χρόνια τώρα και όπου θες με πηγαίνεις,
μα η ψυχή και το μυαλό μου αφέντη αλλού με τραβάνε
Δεν βγάζω άκρη, κι ας μου λες πως με καταλαβαίνεις
και τα σκοινιά που μου τραβάς άλλο πια δε με βαστάνε

Κοψ’ το λαιμό σου ήρθε η ώρα μαέστρο νομίζω
κάτι να γίνει με αυτά τα σκοινιά που με δένουν
Χρόνο το χρόνο, λίγο λίγο, χρόνια τα ροκανίζω
και θα τα κόψω θες δε θες γιατί καιρό με βαραίνουν

Καιρό με βαραίνουν, θα στα κόψω θες δε θες
άλλο πια δε με βαστάνε.