Στον πόνο αντιστέκομαι
στα ύψη φτερουγίζω
με καίει ο ήλιος μα μπορώ
τον κόσμο να γυρίζω.

Αετομάνα μ’ έκανε
στο φως τ’ αποσπερίτη
κι έκανε τάμα μη με βρει
στου έρωτα την προσμονή
της μοναξιάς η λύπη.

Αετομάνα μ’ έκανε
στο βούισμα του ανέμου
με είχε μάθει να πετώ
σε κάθε δύσκολο καιρό
για σένα ουρανέ μου.

Μπόρες δε με τρομάζουνε
σ’ άγριους τόπους στέκω
κι αν πληγωθώ στον έρωτα
σαν το αγρίμι τρέχω.

Αετομάνα μ’ έκανε
στο φως τ’ αποσπερίτη
κι έκανε τάμα μη με βρει
στου έρωτα την προσμονή
της μοναξιάς η λύπη.

Αετομάνα μ’ έκανε
στο βούισμα του ανέμου
με είχε μάθει να πετώ
σε κάθε δύσκολο καιρό
για σένα ουρανέ μου.