Πάντα αυτός ο έρωτας σου
χίλιες πίκρες με κερνά,
μ’ έκανες με την ψευτιά σου
ένα θύμα από τα πολλά σου
κι όπως θες με κυβερνάς.

Πιο καλά να είμαι μακριά σου
πιο καλά να ζω στη μοναξιά,
αφού στάζουν πίκρα τα φιλιά σου
ασυνείδητη καρδιά.

Έχεις κάνει τη ματιά σου
ένα μαχαίρι και χτυπάς,
είναι πέτρα η καρδιά σου
κι έχεις δόλωμα την ομορφιά σου
μα ποτέ δεν αγαπάς.

Πιο καλά να είμαι μακριά σου
πιο καλά να ζω στη μοναξιά,
αφού στάζουν πίκρα τα φιλιά σου
ασυνείδητη καρδιά.