Χίλιους πύργους μου `χτισες, με νοτιά με μπούχτισες,
δεν το λες, κυρά μου,
γιατί τρέμεις, ταίρι μου, βάζω το μαχαίρι μου,
σκίζω την καρδιά μου.

Μα αν σε χάσω, μάτια μου, μέσα στα παλάτια μου,
χίλιες δυο θα μπάσω,
κι όσο και να σκίζουμαι και να τσουρουφλίζουμαι,
όταν θα σε χάσω.

Μην περιμένεις στεναγμούς,
κλάψες και παρακάλια,
είναι κι αλλού πορτοκαλιές
που κάνουν πορτοκάλια ,
είναι κι αλλού πορτοκαλιές
που κάνουν πορτοκάλια.

Να, με τριγυρίζουνε και μου ψιθυρίζουνε
χρόνια, στο μυαλό μου,
μα ψηλά σε κράτησα και δεν παραστράτησα
ούτε στ’ όνειρό μου.

Μα αν εσύ μπερδεύτηκες κι άλλον ερωτεύτηκες,
πάσο εγώ θα πάω
κι όσο κι αν σ’ αγάπησα, αχ, τυραννοσατράπισσα,
κι αν σε αγαπάω.

Μην περιμένεις στεναγμούς,
κλάψες και παρακάλια,
είναι κι αλλού πορτοκαλιές
που κάνουν πορτοκάλια ,
είναι κι αλλού πορτοκαλιές
που κάνουν πορτοκάλια.