Απουσιάζει, ζει τώρα μ’ άλλη
και για μένα δεν τον νοιάζει,
τώρα σε άλλη τα φιλιά του τα μοιράζει,
απουσιάζει.

Μοιάζει το σπίτι μου σαν πύργος με φαντάσματα
η παγωνιά του με τυλίγει με σκοτώνει.
Λείπει εκείνος και στα μάτια μου τα δάκρυα
ποτάμι έγιναν που πια δεν τελειώνει.

Απουσιάζει, ζει τώρα μ’ άλλη
και για μένα δεν τον νοιάζει,
τώρα σε άλλη τα φιλιά του τα μοιράζει,
απουσιάζει.

Γυρίζω μόνη μες στα άδεια τα δωμάτια
παντού τριγύρω με τυλίγει τ’ άρωμα του.
Όλα εκείνον που τον λάτρεψα θυμίζουνε
και με απόγνωση φωνάζω τα’ όνομα του.

Απουσιάζει, ζει τώρα μ’ άλλη
και για μένα δεν τον νοιάζει,
τώρα σε άλλη τα φιλιά του τα μοιράζει,
απουσιάζει.