Ας ήταν με τη λύρα μου
να τραγουδούσαν κι άλλοι
καθώς τραγούδαε ολονυχτίς
το ελληνικό ακρογιάλι.

Στίχους στον άμμο κένταγε
με το γοργό του βήμα
και την ανάλαφρη γραφή
το αποψινό του κύμα.

Κι ας ήταν να `γραφα κι εγώ
τους στίχους μου στον άμμο
να τους σκορπίζουν οι άνεμοι,
να σβήσουν πριν προκάμω

να ειπώ το λόγο το στερνό•
πριν ίσως να πετύχω
της ομορφιάς και του έρωτα
να ειπώ τον κύκνειο στίχο.