Ένα ανάβω, ένα σβήνω, ένα αδειάζω, ένα πίνω
μα τσιγάρα και ποτήρια, δε μου κάνουν τα χατίρια,
σπάει τα κοντέρ η ζάλη μα στη σκέψη μου είσαι πάλι
κι απ’ την άκρη των ματιών μου, στάζει το παράπονό μου,
το παράπονό μου, το παράπονό μου.

Μα του χωρισμού ο πόνος, έχει γίνει δολοφόνος,
ο έρωτάς μας ο μοιραίος, θάνατος ακαριαίος.

Ένα ανάβω, ένα σβήνω, ένα αδειάζω, ένα πίνω
μα τσιγάρα και ποτήρια, δε μου κάνουν τα χατίρια,
σπάει τα κοντέρ η ζάλη μα στη σκέψη μου είσαι πάλι
κι απ’ την άκρη των ματιών μου, στάζει το παράπονό μου,
το παράπονό μου, το παράπονό μου.

Μα του χωρισμού ο πόνος, έχει γίνει δολοφόνος,
ο έρωτάς μας ο μοιραίος, θάνατος ακαριαίος.