Φεύγει η ζωή κι ο θάνατος παντού παραφυλάει
οι μέρες μας μικραίνουνε κι ανήμπορους μας πάει
σε τόπους δακρυοπότιστους σε σκοτεινιά λημέρια
στης ζήσης την απόγνωση δεμένους απ’ τα χέρια.

Η αγάπη όλα τα νικά, μακροθυμεί και στέγει
πάντα πιστεύει, πάντα ζει, τα πάντα υπομένει.
Πίστη κι αγάπη εμάς τους δυο κι ελπίδα μας φωτίζει
της λύπης το βασίλειο στα βάθη το γκρεμίζει.

Βγάλε φτερά, δόλια καρδιά, αγάπη ανατέλλει
στο πέλαγος των θλίψεων λιμάνι μας προσμένει.