Η Φουρκάλω από χρόνια σ’ ένα κάστρο ζει
Μακριά από τους ανθρώπους κι από τη βουή
Έχει πρόσωπο νεράιδας μα ψυχή φιδιού
Και τα μάτια της αστράφτουν όταν μάτια δουν
Η Φουρκάλω ξεγελάει τις αθώες ψυχές
Και τα σερνικά σκλαβώνει με κρυφές χαρές
Τις κυράδες ζημιώνει που ερωτοτροπούν
Για να δέσει τον καλό τους και να παντρευτούν

Εεε, τη μάγισσα μην την ζυγώσεις, μην τη δεις όλη μου είπαν
Εεε, μα εγώ την πάτησα, σαν την σκλαβιά της πουθενά δεν βρήκα

Η Φουρκάλω η πλανεύτρα στα πουλιά μιλάει
Που της στέλνουν τα μαντάτα πλάκα για να σπάει
Όλο φτιάχνει στο τσουκάλι φίλτρα μαγικά
Και πετάει καταιγίδες πάνω απ’ τα χωριά
Εεε, τη μάγισσα την κυνηγήσαν με φωτιές με φωτιές μέσα στη νύχτα
Εεε, κι έτσι ξεθάρεψαν οι δυστυχίες άλλο πια δε θα τους βρίσκαν
Η Φουρκάλω από χρόνια έχει πια χαθεί
Μα οι ιστορίες λεν πως σ’ ένα κάστρο ζει