Παράπονό μου στον πόνο γιατρικό μου
Όταν σ’ αγγίζω τον κόσμο όλο ορίζω
Γίνομαι αγέρι που από μακριά θα φέρει
Να σου χαρίσει της λησμονιάς τη λήθη

Παράπονό μου πυξίδα στο κρυφτό μου
Να με διαλέγεις σε ότι επιλέγεις
Να μη τρομάζεις κι όταν η νύχτα ουρλιάζει
Θα σε χαϊδεύω για να σε γαληνεύω

Παράπονό μου τραγούδα το λυγμό μου
Να το χορεύεις για να μην υποφέρεις
Να είσαι αστέρι που μιαν ευχή θα φέρει
Την αγκαλιά σου, τα λόγια, τα φιλιά σου

Να με ζυγώνεις τα μέσα μου να λιώνεις
Κι απ’ το καημό σου κλέβω το στεναγμό σου
Θα τον κεντήσω τον ουρανό να ντύσω
Να σε θυμίζει και όλη η Γη θ’ ανθίζει

Να με μαλώνεις κάθε που θα θυμώνεις
Για να ημερεύεις κύμα είσαι που θεριεύεις
Γίνε αέρας χρυσόμαλλο μου δέρας
Που θα φυσήξει κοντά σου θα με ρίξει

Όσα γνωρίζω σε εσένα τα χαρίζω
Μονάχα ένα να μην ξεχάσω εσένα
Σαν σε κοιτάω την ώρα δε μετράω
Που όταν περνάει ο νους μου σταματάει