Το `χεις το φως και ξέρεις
πως ζω για τις ώρες που γελάς
κι αν με θυμό τύχει να πω
δε σ’ αγαπάω και μη με φιλάς,
θα `ναι ψέμα, εμείς είμαστε ένα
δεν υπάρχω αν χαθείς.

Μετά από σένα τέρμα, πέτρα η καρδιά
και της ζωής μου θέμα μόνο η μοναξιά.
Μακριά από σένα τέρμα, που να πάω που
κλειστά τα μάτια, τέρμα τι να δω αλλού.

Το `χεις το φως έτσι και αλλιώς
και στα σκοτάδια θα με νικάς
και δεν μπορώ να φανταστώ
πως κάποια μέρα δε θα αγαπάς,
αν σε χάσω, ποτέ δε θα σε ξεχάσω
και στο σπίτι θα κλειστώ.

Μετά από σένα τέρμα, πέτρα η καρδιά
και της ζωής μου θέμα μόνο η μοναξιά.
Μακριά από σένα τέρμα, που να πάω που
κλειστά τα μάτια, τέρμα τι να δω αλλού.