Ρίζωσα κάπου εκεί
στις μεγάλες μας στιγμές
ύψωσα για μένα τείχος
να μη σε δω να κλαις.

Το παρόν με χάδια
αόρατα στόλισα να ζεις
μην τυχόν του κόσμου
το άσχημο πρόσωπο να δεις.

Κόντρα στο βοριά κράτησε με σφιχτά
μάχη άνιση η ζωή θα κριθεί στο φιλί.
Κόντρα στο βοριά γιατί θέλει η καρδιά
να μας βρει το πρωί και τους δυο μας μαζί.

Δώσαμε του εαυτού μας
το χρώμα στην αυγή,
νιώσαμε να μας ενώνει
μια ανάσα κοινή.

Δυο σκιές τώρα σκεπάζουν
τον ίδιο ουρανό
όμως δες που πιο πολύ
από πριν σ’ αγαπώ.

Κόντρα στο βοριά κράτησε με σφιχτά
μάχη άνιση η ζωή θα κριθεί στο φιλί.
Κόντρα στο βοριά γιατί θέλει η καρδιά
να μας βρει το πρωί και τους δυο μας μαζί.