Όταν φωνάξω μες στη μαύρη νύχτα
και η κραυγή μου φτάσει στο Θεό
βοήθεια δε θα `χω από κανένα
μόνο κατάρες και θυμό.

Παρέα μου θα είν’ οι ξεχασμένοι
παντού σκοτάδι και σιωπές.
Μπερδεύω φώτα και σκιές
δεν ξεχωρίζω σήμερα και χτες.

Αλίμονο, δεν ξέρω πια που πάω
και πάλι ίσως, ίσως ευτυχώς
κάποιες φορές το άγνωστο ταιριάζει
μ’ αυτό που θέλησα να ζήσω από μικρός.

Κόψε τις γέφυρες και ρίξου στο ποτάμι
άσε το ρεύμα να σε πάρει μακριά.
Όσο γλυκά κι αν είναι τα δεσμά σου
βγάλε φτερά, πες επιτέλους, φτάνει πια.

Η διαδρομή σου έχει φτάσει πια στο τέλος
είναι αλήθεια αυτό που θα σου πω.
Για μια φορά μονάχα κάνε αυτό που θέλεις
κλείσε τ’ αυτιά σου και προχώρα μόνο μπρος.