Όταν μπήκα μες στο χορό
νόμιζα πως δε θα καώ.
Τώρα ξέρω το μυστικό.
Μην το πεις πως το `πα εγώ.

Όλοι οι αναστενάρηδες
πονάνε ακριβώς όσο κι οι άλλοι.
Καίγονται μα το κρατάνε κρυφό.

Όλη νύχτα στριφογυρνώ
το μυαλό μου είναι αδειανό
δεν υπάρχεις μες στο χορό
δεν υπάρχω ούτε κι εγώ.

Στείρωσα τις σκέψεις μου
να μη γεννιούνται άλλες, να ησυχάσω.
Το άλλο πρωί ήταν πάλι εδώ.

Ένα – δύο στριφογυρνώ,
μπαίνω πιο βαθιά στο χορό.
Κάνω αλήθεια ό,τι μπορώ
να ξεχνιέμαι και να ξεχνώ.

Έδιωξα το σκύλο
να μην έχω να φροντίζω πια κανένα.
Το άλλο πρωί είχα βγει να τον βρω.

Όλη νύχτα στριφογυρνώ
το μυαλό μου είναι αδειανό
δεν υπάρχεις μες στο χορό
δεν υπάρχω ούτε κι εγώ.

Κλείδωσα τον ήλιο στο υπόγειο
να μη φέγγει τόση αλήθεια.
Το άλλο πρωί ήταν στον ουρανό.

Ένα – δύο στριφογυρνώ,
μπαίνω πιο βαθιά στο χορό.
Κάνω αλήθεια ό,τι μπορώ
να ξεχνιέμαι και να ξεχνώ.

Σκέπασα με χώμα το πηγάδι
που δε βλέπεις στο σκοτάδι.
Το άλλο πρωί ήταν πάλι ανοιχτό.

Όταν μπήκα μες στο χορό
νόμιζα πως δε θα καώ.
Τώρα κάνω ό,τι μπορώ
να ξεχνιέμαι και να ξεχνώ.

Κι όλο λέω θα φύγω,
τελευταία φορά που καίγομαι για σένα.
Κι ύστερα είμαι πάλι εδώ.