Το λυγμό σου φυλακίζω
Σε απόσταγμα πιο γκρίζο
Κι απ’ τον ουρανό
Όποτε ξυπνάει να βρέχει
Και στον ύπνο του να έχει
Στοιχειωμένο όνειρο

Να τρομάξει να σ’ αφήσει
Και η μέρα να γυρίσει
Σε καλοκαιριά
Στα ρουμάνια να πετάνε
Στο γαλάζιο να μιλάνε
Μάτια σου και στην παρηγοριά

Αφού κρύβεσαι, φοβάσαι τους ανθρώπους
Πρέπει άγγελος να γίνω, ή μυστικό
Στα φτερά μου να κουρνιάζεις
Στα κρυφά να μ’ αγκαλιάζεις
Όταν έρχεται ο πόνος σου να ζω

Σε γεμάτη δάκρυα λίμνη
Πίνει η μοναξιά μου πίνει
Μα ποτέ δεν ξεδιψά
Απ’ αστείρευτο νερό
Τζόγια μου να σε χαρώ
Απ’ τα δάκρυα τ’ αλμυρά

Το λυγμό σου αρμενίζω
Μια κρυφή `ν’ αγάπη χτίζω
Σε ταξίδι αλαργινό
Κύμα μου ο στεναγμός σου
Το κορμί τ’ αμίλητό σου
Πετραδάκι στον βυθό.