Μία ιστορία θα πω την κλωστή μου την κόκκινη δε θα τυλίξω,
με δράκους και μάγους και άσπρες νεράιδες δε θ’ ασχοληθώ
γίγαντες, νάνους και σκούπες με μάγισσες
μέσα σε κάστρα και δάση και λίμνες
και βάλτους δε θα σας πω "μία φορά κι ένα καιρό"
κι όμως θ’ αρχίσω να πίνω ν’ ακούω τους γρύλους
και μέσα στ’ αστέρια θα δω το φεγγάρι
θα κάνω παρέα με πυγολάμπίδες,
θα τρώω πιαντίνα σκυφτός στο χορτάρι
θα φτιάξουν τον κύκλο χωρίς να βιαστούνε,
"τι τρέχει παιδιά, μήπως θα παντρευτούνε?"
και μέσα σ’ αυτή τη νυχτιά θα αρχίσει ο χορός

Με μία κιθάρα και ένα ταμπούρλο
και μ’ ένα βιολί που όλο μας νιαουρίζει
με μία φωνή που όλη νύχτα στριγγλίζει
και την συνοδεύει το ακορντεόν
με μία κιθάρα και ένα ταμπούρλο
και μ’ ένα σκυλί που όλη νύχτα γαβγίζει
και "pizzica!" όλοι φωνάζουν,
έλα μπες στο χορό

Πετάγεται η Αντωνία με μία μανία
και βγάζει τη Σάρα απ'τη βαρεμάρα
και χοροπηδώντας πια μπαίνουν στον κύκλο
σα βάζο με μέλι που στάζει
και τότε πετάγεται μια καλαβρέζα
που όλους μας βρίζει και κάνει και ράνει
και δένει και ράβει και δεν της αρέσει το ρύζι
μα θέλει χορό - "Και μετά?"
Κι εγώ που σνομπάρω και κάνω πως είμαι
και τάχαμου δήθεν κι εγώ καλλιτέχνης
και πίνω καπνίζω και μόνος μεθάω
και δεν πλησιάζω μην πάει και μ’ αρέσει
τραγούδια κι αν φτιάχνω αυτή είναι η αλήθεια
και μέσα σε άγνωστους φίλους κάτω απ'το φεγγάρι
λοιπόν έλα γκρέκο κι εσύ στο χορό.