Ένα λουλούδι σαν όλους μας ήταν κι αυτή
Τα χρώματά της μια ίριδα σαν τα μαλλιά της
Και η βροχή που όπως πάντα είχε πέσει πιο πριν
Ο τόπος άστραφτε μύριζε χώμα βρεγμένο

Κι όταν ο ήλιος το θαύμα του έκανε πάλι
Ήρθε η συγγνώμη αεράκι τα φύλλα σκορπά
Έχει αφανίσει την ίριδα απ’ τα μαλλιά σου
Στα χρώματα της συγγνώμη αυτή δεν ζητά

Κι ο ουρανός μας κοιτάει σκεπτικός
Θ’ αναρωτιέται μια ανάμνηση άραγε πόσο κρατάει
Μια συγγνώμη αρκεί για να διώξει μια εικόνα μακριά
Το αεράκι περίμενε να’ ρθει και να τη λυτρώσει

Πάντα χαμένος αυτός που δεν βλέπει ουρανό
Και στο εγώ του κελί του `χουν φτιάξει οι άλλοι
Δε θα πετάξει ελεύθερος και δυνατός
Και μια συγγνώμη από εσένανε θα περιμένει