Σε πολιτείες έχω ζήσει μακρινές,
πήγα στη Λόντρα, στο Παρίσι, στη Σεβίλλη,
είδα χιλιάδες ομορφιές αληθινές
με κατακόκκινα τριαντάφυλλα στα χείλη.

Είδα πορτραίτα κοριτσιών, αγγελικά,
λουλούδια αιθέρια τού Ισλάμ και τής ερήμου,
μα μιας Ρωμιάς τα μάτια τα εκφραστικά,
κάνανε σκλάβα την καρδιά και την ψυχή μου.

Μια Ελληνοπούλα μου `χει πάρει την καρδιά,
μια Ελληνοπούλα μ’ όλο νιάτα κι όλο χάρη,
έχει, απ’ τα κρίνα, κλέψει τόση ευωδιά
κι από τον ήλιο τόση λάμψη έχει πάρει.

Μια Ελληνοπούλα μου `χει πάρει την καρδιά,
λάμπει του Αιγαίου ο καθρέφτης στη ματιά της
κι όλο φαντάζει στη γαλάζια τη βραδιά
σαν ζωντανή, τού Παρθενώνα, Καρυάτις.