Δύσκολες οι μέρες, μήνας Αύγουστος
είχες αρχίσει από νωρίς να καταρρέεις
κι αυτός που νοιάστηκε να μάθει το γιατί και πώς
τη μια κοιτούσε στην κορυφή και δυο στον κάμπο.

Γυαλίζει η νύχτα μέσα στα βουνά γρυλλίζει
κι οι απορίες είναι λύκοι πεινασμένοι
να σε ξεσκίσουν ξαφνικά παραμονεύουν
ενώ εσύ θ’ αναρωτιέσαι τι και πως
να σε ξεσκίσουν ξαφνικά παραμονεύουν
ενώ εσύ θ’ αναρωτιέσαι τι και πώς.

Κι όταν κατέρρευσες το βράδυ στο νοσοκομείο
ήρθαν οι φίλοι κι οι γνωστοί κι οι συγγενείς
μ’ ένα σου βλέμμα εκλιπαρούσες για να φύγουν
τον οίκτο του ηλιθίου να ξεφορτωθείς
μ’ ένα σου βλέμμα εκλιπαρείς μήπως και φύγουν
τον οίκτο του ηλιθίου να ξεφορτωθείς.

Κι όταν ξημέρωσε μέρες μακριά απ’ τον εφιάλτη
βρήκες τη δύναμη στα πόδια να σταθείς
κι όλοι όσοι σου γυρίζουνε την πλάτη
είν’ από φόβο να μην τους εμπιστευτείς.