Στης ανατολής τα μέρη μια φορά
έμοιαζε ο ήλιος σαν καράβι με πανιά.
Και γλιστρούσε στη σελί μου το γιαλό
με την πλώρη του στραμμένη σ’ ένα φτωχικό.

Βασιλιάδες και φελάχοι τον κοιτούν
που Αλλάχ παρακαλάνε και ανησυχούν.

Η Σεράχ όταν χορεύει
στο δωμάτιο γυμνή
ουρανό και γη μαγεύει
με το λάγνο της κορμί.

Στης ανατολής τα μέρη ένα πρωί
άρχισε ο ήλιος να τραβάει προς τη γη.
Στολισμένος με αστέρια στα μαλλιά
και τα μάτια καρφωμένα σε μια γειτονιά.

Πρίγκιπες και βεδουίνοι τον κοιτούν
στους τεκέδες όλοι τρέχουν να προσευχηθούν.

Η Σεράχ όταν χορεύει
στο δωμάτιο γυμνή
ουρανό και γη μαγεύει
με το λάγνο της κορμί.