Μου `πε πως θέλει να μείνει μόνη για λίγο διάστημα
και πριν μιλήσω, μου είχε υψώσει και το ανάστημα
κι αν με θελήσει, θα κάνει αυτή το πρώτο βήμα,
νομίζω, φίλε, πως έχω γίνει πιστό της θύμα.

Άκου εμένα τι μου ζητάει, είν’ αδιανόητο,
να μη ρωτάω πού πάει, τι κάνει, μ’ είπε κι ανόητο,
να ασχολούμαι με τον δικό μου τον άδειο χρόνο
κι αν ξανγίνει, θα με αφήσει στο τέλος μόνο.

Θα μας τρελάνουνε, θα μας τρελάνουνε,
μ’ αυτά που λένε, μ’ αυτά που θέλουν, μ’ αυτά που κάνουνε,
θα μας τρελάνουνε, θα μας τρελάνουνε,
γι’ αυτό, ετοιμάσου πριν είν’ αργά και μας πεθάνουνε,
θα τις τρελάνουμε εμείς πριν μας τρελάνουνε,
πριν μας τρελάνουνε.

Άκου τι είπε χθες η δικιά μου και τσακωθήκαμε,
πως ήμουν, λέει, αφηρημένος, εκεί που βγήκαμε,
πως δεν την έχω όπως και πρώτα, στα ώπα – ώπα,
αυτά είναι τρέλες, κάπου το πάει, μου κάνει κόλπα.

Μα κι η δικιά μου δεν πάει πίσω, τρελά μου φέρεται,
έχει όλο νεύρα, πια δεν μιλιέται και παραφέρεται,
μα δεν υπάρχει κανένας λόγος γι’ αυτά που κάνει,
κοίτα, ρε φίλε, που `χουμε φτάσει για το φουστάνι.

Θα μας τρελάνουνε, θα μας τρελάνουνε,
μ’ αυτά που λένε, μ’ αυτά που θέλουν, μ’ αυτά που κάνουνε,
θα μας τρελάνουνε, θα μας τρελάνουνε,
γι’ αυτό, ετοιμάσου πριν είν’ αργά και μας πεθάνουνε,
θα τις τρελάνουμε εμείς πριν μας τρελάνουνε,
πριν μας τρελάνουνε.