Μια ανοιξιάτικη βραδιά λίγο μετά το δείλι
με κέρασε πικρά φιλιά
κι ύστερα σιωπή λίγο πριν μου πει
πως απο αύριο θα βλεπόμαστε σαν φίλοι
Για άλλη μια φορά άδεια η αγκαλιά
κι ο χρόνος πίσω δε γυρνά

Έχω μάθει ν´ ανθίζω απ´τις στάχτες
κι όταν πέφτω σηκώνομαι ξανά
Δε πιστεύω στης μοίρας τους χάρτες
και χορεύω μέσα στη φωτιά

Κρύβαν παγίδες οι καιροί και μαχαιριές στην πλάτη
Πληγές που γίναν δύναμη
Δύσκολη αρχή μα κανείς δε ζει
χωρίς να έχει λίγη πίστη στην αγάπη
και δειλά - δειλά βγήκα απ´τη σκιά
Έφτασε η δική μου η σειρά

Έχω μάθει ν´ ανθίζω απ´τις στάχτες
κι όταν πέφτω σηκώνομαι ξανά
Δε πιστεύω στης μοίρας τους χάρτες
και χορεύω μέσα στη φωτιά