Πρώτη μέρα στη δουλειά
κι έχεις δυο μάτια χαμένα
Ο νους σου έμεινε πίσω κι ας ήρθες εσύ
μέσα στην πόλη που καίει όλα σου φαίνονται ξένα

Μη λυπάσαι και άκου και έναν παλιό
τα όνειρα είναι σαν τα αστέρια
να ξέρεις πάντα πως υπάρχουν εδώ
και δεν ανάβουν μόνο τα καλοκαίρια

Κι όταν ακόμα ο χειμώνας θα `ρθει
και πεις πως η ψυχή σου παγώνει
ο ήλιος θα `ναι για πάντα εκεί
κι ας έξω μπορεί
να πέφτει το χιόνι

Μόλις χθές ήσουν εκεί
ξάπλωνες στην παραλία
ο ήλιος άγγιζε σαν χάδι το γυμνό σου κορμί
μα τώρα γύρισες ξανά στου γραφείου τα θηρία

Μη λυπάσαι και άκου και έναν παλιό
τα όνειρα είναι σαν τα αστέρια
να ξέρεις πάντα πως υπάρχουν εδώ
και δεν ανάβουν μόνο τα καλοκαίρια

Κι όταν ακόμα ο χειμώνας θα `ρθει
και πεις πως η ψυχή σου παγώνει
ο ήλιος θα `ναι για πάντα εκεί
κι ας έξω μπορεί
να πέφτει το χιόνι

Άκου βρε φίλε κι από μένα μια μικρή συμβουλή
δεν είναι όλη η ζωή σου οι διακοπές στο νησί
περιμένεις ένα χρόνο πού θα πάς δέκα μέρες
μα τη ζωή σου εδώ πίσω δεν την πας ούτε με σφαίρες

Μα θα πρέπει να επιστρέψεις στης δουλειάς σου τη βάρδια
μέσα στη μιζέρια, γύρω σου όλα μοιάζουν άδεια
όμως παρ’ το αλλιώς και τη ζωή δες με άλλο μάτι
σου μιλάει ο παλιός, η κάθε μέρα είναι ένα πάρτυ...