Αυτοί που με κορόιδευαν
τώρα με εκθειάζουν
οι γνώμες και οι άνεμοι
μου φαίνεται πως μοιάζουν.

Όταν φυσάει ούριος
ο κόσμος μου γελάει
μα όταν πιάνει ο βοριάς
την πλάτη του γυρνάει.

Μα εσύ δεν είσαι σαν κι αυτούς
εσύ είσαι ένα λιμάνι
που όποιο κύμα και να σκάει
στους κόλπους σου θα γιάνει.

Και πάνω που σε γνώρισα
πρέπει να με αφήσεις
μόνο για λίγο λες θα πας
τ' αστέρια να ρυθμίσεις.

Στη γη να περπατάς
να μου χαμογελάς
με το δικό σου φως
ο κόσμος μοιάζει αλλιώς.

Μέχρι να ‘ρθεις οι μέρες
λες νεράκι θα κυλήσουν
διψάσανε τα χείλη μου
εσένα να φιλήσουν.

Το λόγο σου δεν κράτησες
με τρώει το μαράζι
νερό είναι βλέπεις η βροχή
νερό και το χαλάζι.

Στη γη να περπατάς
να μου χαμογελάς
με το δικό σου φως
ο κόσμος μοιάζει αλλιώς.

Και ξημερώνει ένα πρωί
μια Κυριακή του Μάη
και ένα φύσημα γλυκό
εσένα φέρνει πλάι.

Η αγάπη μας διέψευσε
όλες τις θεωρίες
οι άνεμοι έγιναν φιλιά
κι οι γνώμες μελωδίες.