Κάπου στην μέση της Ερμού
στο δρόμο τον πεζόδρομο
ο εαυτός μου τ’ ουρανού
το ολόγραμμα του αλλουνού.

Κι εγώ μέσα στο σώμα μου
ηλεκτρική χορογραφία
το σύμπαν σε μικρογραφία.

Κι ένα παιδί, μικρό παιδί
γελάει μονάχο του επειδή
βλέπει μπροστά του το ταξίδι.

Αλλά το βλέπει σαν παιχνίδι
και καταπίνει τις φωτιές
λέξεις, αγγίγματα, ματιές.

Αχόρταγα ενθουσιασμένο
μ’ αυτήν την τρέλα του τρισδιάστατου
του κόσμου αυτού του ακατάστατου.

Τι θες να κάνει, που να πάει
σε σταματάει και σε ρωτάει
και περιμένει μιαν απάντηση
μιαν αγκαλιά, μία συνάντηση.

Με κάποιον ταξιδιώτη όμορφο
ερωτευμένο και ιδιόμορφο
κάποιον που να την διασκεδάζει
την περιπέτεια και ν’ αλλάζει

Πρόσωπα, στάσεις, καταστάσεις
όπως γινότανε αλλού
πριν απ’ τα όρια του μυαλού•

Κάπου στην μέση της Ερμού
στο δρόμο τον πεζόδρομο
ο εαυτός μου τ’ ουρανού
το ολόγραμμα του αλλουνού.

Κι εγώ μέσα στο σώμα μου
ηλεκτρική χορογραφία
το σύμπαν σε μικρογραφία.