Αν γινόταν μια στιγμή να κοιτάξεις
πόσο τα μάταια μου είναι υγρά,
όταν έρχεσαι τη νύχτα να πλαγιάσεις
σ’ ένα κρεβάτι δίχως χαρά.

Τι πρέπει λοιπόν, τι πρέπει να γίνει,
τι με κρατάς να σ’ αγαπώ.
Τι πρέπει λοιπόν, τι πρέπει να γίνει,
με τη σκιά σου και μόνο ζω.

Αν γινόταν μια στιγμή να το νιώσεις
πόσο μου λείπεις τις μέρες αυτές,
ίσως ήθελες ποτέ να μη προδώσεις
τέτοια αγάπη με άλλες πολλές.

Τι πρέπει λοιπόν, τι πρέπει να γίνει,
τι με κρατάς να σ’ αγαπώ.
Τι πρέπει λοιπόν, τι πρέπει να γίνει,
με τη σκιά σου και μόνο ζω.