Σαν βγάζεις το καπέλο σου
και χαιρετάς τον κόσμο,
μυρίζει το σακάκι σου
από άνοιξη και δυόσμο.

Σαν βγάζεις το καπέλο σου
στην πρώτη καλημέρα,
γελάει ο μανάβης σου
και τα παιδιά από πέρα.

Σαν βγάζεις το καπέλο σου,
πετούν πουλιά στα σπίτια
και βρίσκουν σπόρους και νερό
στον κήπο τα σπουργίτια.

Σαν βγάζεις το καπέλο σου,
τον ήλιο να μαζέψει,
η αγάπη φτάνει γρήγορα
τ’ αυτιά να σου χαϊδέψει.

Σαν βγάζεις το καπέλο σου,
σε χαιρετάνε όλοι
και μοιάζει, τριαντάφυλλα
να `χει ντυθεί η πόλη.

Σαν βγάζεις το καπέλο σου
κι οι δάσκαλοι γελάνε,
αφήσανε τη βέργα τους
και σιγοτραγουδάνε.