Εγώ σκοτούρες ποτέ δεν είχα
και ούτε ντέρτια μέσ’ στην καρδιά
τώρα με σένα που έχω μπλέξει,
είν’ η καρδιά μου πολύ βαριά.

Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες
με τα καμώματά σου,
δεν μπορώ, δεν μπορώ
να ζήσω πια κοντά σου.

Δε με προσέχεις και μαραζώνω
και ότι κάνεις δε με ρωτάς
και τα φιλιά σου έχουν κρυώσει
και όπως πρώτα δεν μ’ αγαπάς.

Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες
με τα καμώματά σου,
δεν μπορώ, δεν μπορώ
να ζήσω πια κοντά σου.

Θέλω να φύγω να ησυχάσω,
να μη σε βλέπω, να μην πονώ,
μια μαύρη πέτρα πίσω να ρίξω,
μα πώς να φύγω που σ’ αγαπώ.