Στων παραμυθιών τα δάση
μια ιστορία περιμένει,
μάγοι, γίγαντες και δράκοι
όλοι εκεί είναι κρυμμένοι

Στων παραμυθιών τα δάση
πόσος φόβος σα νυχτώνει,
μα ένας φίλος σε προσμένει
μόλις λίγο ξημερώνει

Στων παραμυθιών τα δάση
το κουβάρι έχω χάσει
και δε θέλω να το βρω,
να μη βγω ποτέ από εδώ!

Απ’ το ξέφωτο περνούμε
και κοιτούμε με απορία,
μα ο λύκος περιμένει
μια μικρή απροσεξία

Το λουλούδι που μυρίζει
ή το νούφαρο που ανθίζει
μπορεί να `ναι η αιτία
για μικρή αργοπορία

Στων παραμυθιών τα δάση
το κουβάρι έχω χάσει
και δε θέλω να το βρω,
να μη βγω ποτέ από εδώ!

Κι όταν το σκοτάδι πέσει
στου μονοπατιού τη μέση,
δυο σπουργίτια μαγεμένα
δρόμο ανοίγουνε για μένα

Το σπιτάκι θα φανεί
και ζεστό θα έχει φαί
και λευκά παπλωματάκια
για τα έρημα παιδάκια

Στων παραμυθιών τα δάση
το κουβάρι έχω χάσει
και δε θέλω να το βρω,
να μη βγω ποτέ από εδώ!