Έχασα το μπεγλέρι μου
με τη χρυσή τη φούντα,
έχασα και την γκόμενα
κι απόμεινα ρημάδι,
ούτε μπεγλέρι μου `μεινε
ούτε αγάπης χάδι.

Τώρα είμαι δίχως ταίρι,
δίχως φούντα, φούντα και μπεγλέρι.

Σ’ είχα παρέα όμορφη,
μπεγλέρι μου καημένο,
χάιδευα τη φουντίτσα σου,
τις ώρες μου περνούσα
και το νταλκά της άπιστης,
στις χάντρες σου ξεχνούσα.

Τώρα είμαι δίχως ταίρι,
δίχως φούντα, φούντα και μπεγλέρι.

Όμορφα που περνούσαμε
κι εγώ, εσύ κι εκείνη,
μα τώρα όμως έχασα
κι αγάπη και μπεγλέρι,
λείπει εκείνη απ’ την καρδιά
κι εσύ από το χέρι.