Σε όνειρα παλιά, σε κλέβω απ’ τη φωτιά
Και μέσα στο σκοτάδι, για λίγο ζω
Σε κλέβω απ’ τη βροχή, σταγόνα και φιλί
Το σώμα μου σα χάδι
Τα δάκρυα ξεπλένουν, για λίγο ανασαίνω
Λίγο ζω

Στα καθημερινά, με παίρνει η μοναξιά
Ξανά από το χέρι
Σιωπή ξανά

Θυμάμαι κι ας τρομάζω
Αντέχω κι ας δειλιάζω
Ψυχή μου σαν πετάξεις
Στ’ όνειρο ζεις
Στιγμή κι ανάσα βγάζω
Σκιά και σ’ αγκαλιάζω
(Ψυχή μου σαν πετάξεις)
Μες στ’ άδειο το κορμί μου
Τ’όνειρο ζεις

Στα καθημερινά, με καίει η μοναξιά
Με βρέχει η συνήθεια, φοβάμαι την αλήθεια
Δε ζω