Βγαίνω νύχτα, νύχτα είμαι εγώ,
ξεχνώ όσα δε φοβάμαι,
βγαίνω μόνος, μόνος μου μιλώ,
ξυστά οι λύπες σου περνάνε.

Δως μου τις να τις φιλήσω,
να σβήσω.

Τα πρέπει σου που σε κρατάνε,
τα λάθη μου όλα που σου πάνε.
Να φτάσω μέχρι τον βυθό σου
να γίνω εγώ ο άνθρωπός σου.

Βρίσκω τρόπους να σε τριγυρνώ
να πιώ απ’ το ίδιο το ποτήρι,
ν’ αγαπήσω κάθε μυστικό
που κρύβεται στα δυο σου χείλη.

Έλα μου να σε φιλήσω,
να σβήσω.

Τα πρέπει σου που σε κρατάνε,
τα λάθη μου όλα που σου πάνε.
Να φτάσω μέχρι τον βυθό σου
να γίνω εγώ ο άνθρωπός σου.