Μοναχός μου αργοπεθαίνω στα δικά σου παραμύθια,
όλοι οι φίλοι μου το ξέρουν, μα μου κρύβουν την αλήθεια.
Το κραγιόν σου στο συρτάρι, τα γοβάκια σου πιο πέρα,
τα δισκάκια που γουστάρεις, σε μυρίζω στον αέρα.

Εσύ στη γλύκα μ' άλλονε
κι εγώ καημό μεγάλονε.

Ότι είχα στο 'χα δώσει κι όλο πιο πολλά ζητούσες,
μα δεν το 'χα μετανιώσει, μου 'λεγες πως μ' αγαπούσες.
Κολυμπούσες μες στο ψέμα κι ήσουν ευχαριστημένη
και μια απότομη στροφή σου μ' έκανε ξανά εργένη.

Εσύ στη γλύκα μ' άλλονε
κι εγώ καημό μεγάλονε.

Απ' τη μια μου 'χεις λείψει και μου λείπεις πιο πολύ,
απ' την άλλη είναι ωραία κι η εργένικη ζωή.
Κάνω ότι μου γουστάρει και δε δίνω αναφορά,
όμως όταν πέφτει η νύχτα σε θυμάμαι ξαφνικά.

Εσύ στη γλύκα μ' άλλονε
κι εγώ καημό μεγάλονε.

Μοναχός μου αργοπεθαίνω στα δικά σου παραμύθια,
όλοι οι φίλοι μου το ξέρουν, μα μου κρύβουν την αλήθεια.
Το κραγιόν σου στο συρτάρι, τα γοβάκια σου πιο πέρα,
δε μ' αφήσουν να ξεχάσω, σε μυρίζω στον αέρα.

Εσύ στη γλύκα μ' άλλονε
κι εγώ καημό μεγάλονε.